«Queríamos cambiar o mundo desde as aulas, e algo fixemos»
OS QUE NALGÚN MOMENTO TIVEMOS A LEDICIA DE ESCOITARTE ENDEXAMAIS TE ESQUECEREMOS.
A MIÑA LEMBRANZA PERSOAL.
ALÓ POLO ANO 1987 EN VILAGARCÍA DE AROUSA NUNS ENCONTROS DE NORMALIZACIÓN LINGÜÍSTICA, TIVECHES A HABILIDADE E A MAXIA DE CONTAXIAR A TODOS OS PRESENTES DA TÚA VOZ ENTUSIASTA EN DEFENSA DA NOSA LINGUA. LEMBRO AQUEL CADRO NO QUE NOS CONTABAS O MOTIVO POLO QUE A LINGUA GALEGA PERDÍA POUCO A POUCO O USO COLOQUIAL E COTIÁ. ENDEXAMAIS O VIRA ASÍ. FOI COMA A SAÍDA DUN TUNEL NO QUE A LUZ RESPLANDECE. PASARON MOITOS ANOS DENDE AQUELA, PERO CANDO PARTICIPO NUNHA CONVERSA NA QUE TODOS OS INTEGRANTES COÑECEMOS A LINGUA, E UN DELES FALA EN CASTELÁN E EU CONTESTO NESA LINGUA A TÚA VOZ SEGUE RESOANDO EN MIN : "XA O AMOLACHAES"
GRAZAS POR TODO O APORTADO AO ENSINO, GRAZAS POLOS LIBROS QUE NOS DEIXAS, GRAZAS POR TODO O QUE NOS APRENDICHES, GRAZAS POR CONTAXIARNOS O AMOR Á NOSA LINGUA E GRAZAS POLA HUMILDADE QUE CHE CARACTERIZOU SEMPRE.
QUE A TERRA CHE SEXA LEVE